การปฏิบัติ

การทำวัตร หมายถึง การสวดท่องข้อความที่คัดมาจากสัทธรรมปุณฑริกสูตรและการสวดนัมเมียวโฮเร็งเงเคียวต่อโงะฮนซน ซึ่งเป็นการปฏิบัติเพื่อการเปลี่ยนแปลงตนเอง

การทำวัตรเช้า-เย็น คือเสาหลักของความเพียรพยายามในการเปลี่ยนแปลงชีวิตของเรา

การสวดนัมเมียวโฮเร็งเงเคียวด้วยความศรัทธาต่อโงะฮนซนคือรากฐานของการปฏิบัติ ดังนั้น จึงเรียกว่า “การปฏิบัติหลัก”

การสวดท่อง “บทกุศโลบาย” และ “บทการหยั่งอายุกาลของพระตถาคต” ช่วยให้บุญกุศลของการปฏิบัติหลักปรากฏออกมาจึงเรียกว่า “การปฏิบัติเสริม”

นัมเมียวโฮเร็งเงเคียว คือแก่นแท้ของพุทธธรรมและเป็นธรรมะรากฐานที่พระนิชิเร็นไดโชนินรู้แจ้ง เพื่อช่วยเหลือมวลมนุษยชาติให้หลุดพ้นจากความทุกข์

คำว่า “เมียวโฮเร็งเงเคียว” คือ ชื่อหัวข้อของสัทธรรมปุณฑริกสูตรที่เป็นภาษาญี่ปุ่นและมีความหมายตามตัวอักษรว่า “สัทธรรมปุณฑริกสูตรแห่งธรรมะ (มหัศจรรย์) อันยอดเยี่ยม”

นัม

การแสดงความเคารพ หรือ การอุทิศชีวิต

เมียวโฮ

ธรรมมหัศจรรย์

เร็งเง

ดอกบัว

เคียว

พระสูตร

นัมเมียวโฮเร็งเงเคียว คือ หัวใจและแก่นแท้ของพระพุทธะซึ่งแสดงให้ปรากฏออกมาเป็นการกระทำที่มีพร้อมปัญญาและความเมตตากรุณาที่จะนำพาประชาชนทั้งหลายไปสู่การรู้แจ้ง

โงะฮนซน คือ สิ่งสักการบูชาที่แสดงให้เราเห็นถึงสภาพชีวิตที่รู้แจ้งของพระนิชิเร็นไดโชนิน พระพุทธะแห่งสมัยธรรมปลาย ซึ่งแก่นแท้ของสภาพชีวิตที่รู้แจ้งของท่านคือนัมเมียวโฮเร็งเงเคียว

สภาพชีวิตพุทธะมีพร้อมอยู่แล้วแต่ดั้งเดิมในชีวิตของเราเอง แต่เป็นเรื่องยากที่เราจะแสดงสภาพชีวิตพุทธะออกมาในชีวิตประจำวันซึ่งเต็มไปด้วยปัญหาและความท้าทายที่ไม่จบสิ้น ด้วยเหตุนี้ พระนิชิเร็นไดโชนินจึงได้จารึกโงะฮนซนหรือสิ่งสักการบูชา เพื่อช่วยให้ประชาชนทั้งหลายแสดงสภาพชีวิตพุทธะที่มีอยู่ในชีวิตของทุกคนออกมาได้

เมื่อมีความศรัทธาต่อโงะฮนซนและสวดนัมเมียวโฮเร็งเงเคียวเพื่อความสุขของตนเองและผู้อื่น เราก็จะสามารถทำให้สภาพชีวิตพุทธะที่มีอยู่ในชีวิตของเราปรากฏออกมา