การทำวาระ
ก
ารทำวาระ (ในภาษาญี่ปุ่นออกเสียงว่า งนเงียว) หมายถึง การเพียรพยายามปฏิบัติ ดังนั้น การทำให้ไม่ให้ขาดในทุก ๆ วัน จึงเป็นสิ่งที่สำคัญยิ่ง สำหรับการทำวาระประจำทุกวันก็คือ สวดอ่านบทที่ 2 บทกุศโลบาย และบทที่ 16 บทหยั่งอายุกาลของพระตถาคตของสัทธรรมปุณฑริกสูตร พร้อมกับการสวดไดโมขุด้วยความเชื่อต่อโงะฮนซน
พระนิชิเร็นไดโชนินกล่าวว่า “จะต้องบังเกิดความศรัทธาอย่างลึกซึ้ง และจะต้องขัดทุกเช้าเย็นโดยไม่เกียจคร้านด้วย จะขัดอย่างไรหรือ ก็เฉพาะสวดนัมเมียวโฮเร็งเงเคียวเท่านั้น นี่คือที่เรียกว่าการขัดเกลา(ชีวิต)นั่นเอง” (ธรรมนิพนธ์เรื่องการบรรลุพุทธภาวะในหนึ่งชั่วชีวิต หน้า 384)
จากการปฏิบัติทำวาระนี่เอง ที่ทำให้พวกเราสามารถขัดเกลาชีวิตที่ถูกปกคลุมด้วยสิ่งสกปรกจากกรรมชั่ว เช่น ได้หมิ่นประมาทธรรมมาตั้งแต่อดีตชาติได้ และทำให้การบรรลุพุทธภาวะ โดยสามารถเผยให้เห็นถึงชีวิตที่บริสุทธิ์เข้มแข็ง ที่เรียกว่า โลกพุทธ ซึ่งมีอยู่แต่เดิมได้
ในการทำวาระนั้น เนื่องจากการสวดนัมเมียวโฮเร็งเงเคียวโดยมีความเชื่อต่อโงะฮนซนนั้นเป็นพื้นฐานสำคัญ จึงเรียกว่า “การปฏิบัติหลัก” และการอ่านท่องบทกุศโลบายและบทการหยั่งอายุกาลของพระตถาคตเพื่อช่วยให้ผลบุญของไดโมขุซึ่งเป็น “การปฏิบัติหลัก” ปรากฏออกมา จึงเรียกการอ่านท่องคัมภีร์ว่า “การปฏิบัติเสริม”
สัทธรรมปุณฑริกสูตร 28 บท การอ่านท่อง บทที่ 16 การหยั่งอายุกาลของพระตถาคต และบทที่ 2 บทกุศโลบายนั้น สองบทนี้เนื่องจากเป็นบทสำคัญที่สุดของสัทธรรมปุณฑริกสูตร พระนิชิเร็นไดโชนินจึงกล่าวว่า “หากอ่านบทการหยั่งอายุกาลของพระตถาคตและบทกุศโลบายแล้ว แม้ว่าบทอื่นจะไม่ได้อ่าน แต่ก็มีพร้อมบุญกุศลอยู่ในนั้นด้วย” (ธรรมนิพนธ์ หน้า 1202)
นอกจากนี้ เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของการปฏิบัติหลักกับการปฏิบัติเสริมนั้น พระนิชิคันโชนินได้สอนไว้ว่า “ดุจเดียวกับน้ำขี้เถ้า (วิธีทำคือ เอาขี้เถ้ามาผสมน้ำ ทิ้งไว้สักครู่ หลักจากขี้เถ้าตกตะกอนแล้ว ให้ตักน้ำใสที่อยู่ชั้นบน ก็จะได้น้ำขี้เถ้า สมัยก่อนจะใช้ทำเป็นสบู่ซักผ้า) จะช่วยให้การทำงานของน้ำดีขึ้น หรือดุจเดียวกับเกลือหรือน้ำส้มสายชูที่ทำให้ข้าวก็ดี หมี่ก็ดี มีรสชาติดีขึ้น เนื่องจากสวดท่องบทกุศโลบายและบทการหยั่งอายุกาลของพระตถาคตเพื่อช่วยให้ผลบุญของไดโมขุ ซึ่งเป็นการปฏิบัติหลักปรากฏออกมา จึงเรียกว่า การปฏิบัติเสริม” (บทนิพนธ์เรื่องการปฏิบัติแห่งเชื้อสายเรา)
การที่พวกเราทำวาระด้วยการอ่านบทกุศโลบายและบทการหยั่งอายุกาลของพระตถาคตนั้น เป็นการทำเพื่อสรรเสริญบุญกุศลของโงะฮนซน
บทกุศโลบายนั้น เราสวดเพื่อสรรเสริญบุญกุศลอันยิ่งใหญ่มหาศาลของโงะฮนซน และสรรเสริญสภาพชีวิตแห่งการรู้แจ้งของพระนิชิเร็นไดโชนินนั่นเอง
ส่วนบทการหยั่งอายุกาลของพระตถาคตนั้น เราสวดเพื่อขอใช้ความหมายของบทนี้ เนื่องจากโงะฮนซนแห่งธรรมเร้นลับอันยิ่งใหญ่ 3 ประการได้ซ่อนอยู่ใต้ตัวอักษรของบทการหยั่งอายุกาลของพระตถาคต และเมื่ออ่านจากจุดยืนของพุทธธรรมของพระนิชิเร็นไดโชนินแล้ว ก็จะพบว่าข้อความของบทการหยั่งอายุกาลของพระตถาคตเป็นคำอธิบายและเป็นข้อความที่พิสูจน์เรื่องของโงะฮนซน
